Shpërndaje
Në kuadër të 91 vjetorit të lindjes së poetit dhe prozatorit të madh Fatos Arapi, në datën 19 korrik u zhvillua në bibliotekën “Hamit Beqja” aktiviteti në nderim dhe përkujtim së tij në vazhdën e një sërë aktivitetesh që lidhen me librin dhe kontributorët kryesorë, jo vetëm në letrat shqipe por edhe në gjuhën shqipe, si një aspekt thelbësor i trashëgimisë kulturore të çdo shoqërie.
Një nga synimet kryesore të aktiviteteve të tilla është mbajtja e të rinjve në kontakt me librin si një përçues i paçmueshëm i aspekteve të ndryshme të trashëgimisë kulturore si gjuha shqipe, mentaliteti dhe botëkuptimi i shoqërisë shqiptare në kohë të ndryshme etj.
Në këtë takim Drejtoria e Kulturës dhe Trashëgimisë Kulturore ftoi për të treguar më shumë mbi jetën dhe veprën e Fatos Arapit, znj. Irena Toçi, drejtuese e shtëpisë botuese “Toena” dhe e Institutit të Librit dhe Promocionit, e cila me këtë rast dhuroi për bibliotekën edhe disa botime të autorit.
Fatos Arapi poet, novelist, përkthyes dhe gazetar shqiptar lindi në Zvërnec në 19 korrik 1930 dhe ndërroi jetë në Tiranë në 11 tetor 2018. Shkrimet e Arapit janë çmuar shumë nga lexuesit dhe bashkëkohësit e tij, për të cilat ka marrë çmime të ndryshme kombëtare dhe ndërkombëtare.
Në qytetin e Vlorës kreu shkollimin fillor dhe të mesëm. Studimet e larta i ndoqi në Sofie të Bullgarisë për Ekonomi e më pas u kthye të punonte në Tiranë si gazetar dhe lektor për letërsinë moderne shqipe. Edhe pse kishte studiuar për Ekonomi, pasioni i tij për shkrimin mbizotëroi.
U kritikua më 1973 për vëllimin “Drama e një partizani pa emër” dhe qëndroi për shumë kohë gati në heshtje deri më 1989.
Në vitin 2008 e fitoi, Kurorën e Artë, në manifestimin poetik “Mbrëmjet e poezisë strugane” dhe është i pari poet shqiptar që e ka fituar këtë çmim.
“Shtigje poetike”, 1962
“Partizani pa emër”, 1962
“Poema dhe vjersha”, 1966
“Ritme të hekurta”, 1968
“Patat e egra”, 1969
“Dhjetori i shqetësuar”, 1970
“Dikush më buzëqeshte”,1972
“Poezi të zgjedhura”, 1974
“Drejt qindra shekujsh shkojmë” 1977
“Shokët”, 1977
“Cipa e borës”, 1985
“Deti në mes”, 1986
“Ku shkoni ju statuja”, 1990
“Qezari dhe ushtari i mirë Shvejk, në front diku”, 1995
“Gjeniu pa kokë”, 1999
“Na ishte një almë”, 2002
Gjithashtu ai ka përkthyer vepra të huaja si:
“Këngë për njeriun”, Nikolla Vapcarov, 1981;
“Poezi”, Pablo Neruda, 1989;
“Safo”, 1990;
“Antologji e poezisë turke të shekullit XX”, 2001.
Poezi të Fatos Arapit janë botuar edhe në gjuhë të huaja. Ai ka botuar gjithashtu studime dhe ese për probleme të folklorit “Këngë të moçme shqiptare”, 1986, vështrime historike për Ballkanin, “Çështja shqiptare dhe kriza ballkanike”, 2001, për poezinë, si për Lasgush Poradecin etj. Është marrë edhe me përkthime nga Pablo Neruda, nga poezia bullgare, maqedonase, turke etj.
Fatos Arapi ishte gjithashtu veprimtar qytetar. Në vitet 1990 u angazhua si nismëtar i Komitetit të Pajtimit Kombëtar, që funksionoi pranë Akademisë së Shkencave, dhe kontribuoi për hartimin e “Strategjisë së çështjes shqiptare”, në procesin e diskutimit.
Shpërndaje