Farkë

Vështrim i Përgjithshëm

Farka ndodhet 7 km në juglindje të qytetit të Tiranës, përgjatë rrugës nacionale Tiranë- Elbasan. Territori i saj kufizohet në lindje më Dajtin, në jug me Petrelën dhe në perëndim me Vaqarrin. 

Rezervuarët dhe relievi kodrinor  krijojnë një panoramë atraktive duke rritur interesin e turisteve vendas e kryesisht të huaj për not, çiklizëm, etj.

Përmes territorit të Farkës kalon superstrada Tiranë– Elbasan me një gjatësi prej 3.5 km, duke ndikuar në kthimin e Farkës në një qendër të rëndësishme të zhvillimit jo vetëm ekonomik, por edhe arkitektonik. Për shkak të pozicionit strategjik gjeografik dhe infrastrukturës së favorshme kjo zonë po kthehet në një zonë atraktive rezidenciale dhe turistike. 

Prezenca e dy parqeve, e një serie shërbimesh rekreative dhe e një qendre të rëndësishme tregtare si TEG-u rrit në mënyrë cilësore ofertën e Farkës për cilësi jetese e shërbimesh.

Nga ana tjetër Tirana i ofron Farkës dinamikat e përditshme urbane si dhe mundësinë e punësimit dhe të biznesit për popullatën që zgjedh të jetojë në Farkë.

Histori

 Farka ka qenë vendbanim i hershëm ilir. Midis dy përrenjve pranë Farkës ka kaluar rruga kryesore me emrin “Vram”, e cila ka qenë degëzim i rrugës Egnatia. Popullata e kësaj treve i përkiste ilirëve dhe më vonë u fut në përbërje të federatës së Taulantëve.
 Sipas gojëdhënave, emri i fshatit Farkë vjen nga fakti se në jug të tij, në kufi me fshatin Lundër, ka qenë një farkëtari ku prodhoheshin vegla pune, armë lufte e monedha të kohës së lashtë. 
Një dokument tjetër që tregon prejardhjen ilire është gjetja e një thesari monedhash në fshatin Sauk, të cilat mendohet të jenë prodhuar në farkëtari dhe i përkisnin një funksionari romak, latifondist dhe pronar i tokave të Saukut e Farkës. 
Në shek. I-IV të sundimit romak, fshati Farkë u popullua shumë, pasi ishte vend i ulët e i mbrojtur.

Me krijimin e ndërmarrjes bujqësore “Gjergj Dimitrov” në vitin 1958 u bë një nga zonat më të njohura për prodhimin e vreshtarisë dhe pemëtarisë, duke u shquar edhe për kultivimin e ullirit. Në vitin 1969 në Farkë u ngrit Reparti Ushtarak i Helikopterëve. 
 

Traditë

Punimet artizanale në zonën e Farkës kanë qenë të hershme. Për tu përmendur në këtë zonë janë : lëkurë regjësit, poçeria, tezgjahu, etj.  Përmendet lagja “Doxh”, që në latinisht ka kuptimin “prijës i shenjtë i zejeve”. 

Edhe sot kanë mbetur emrat e vendeve të trashëguara që në atë kohë si “Lama e Tabakëve” për lëkurë regjësit, “shpella e hudhrës së Lazit” për poçerinë. Në vendin e quajtur “kodra e vorbaxhinjve” ndodhej shtufi si lëndë e parë për prodhimet e poçerisë. Zanatin e poçerisë e kanë ushtruar vetëm burrat dhe mbahej sekret si për gratë edhe për të tjerët. 
Prodhimet e qeramikës të kësaj zone kanë furnizuar gjithë Shqipërinë e Mesme. Kjo traditë vazhdon edhe sot me disa punishte të vogla artizanale të cilat me produktet e tyre jo vetëm sigurojnë jetesën por mbajnë gjallë traditën e  vjetër dhe mjaft interesante.