Shëngjergj

Histori

Shengjergji ndodhet në lindje të Tiranës rreth 40 km larg. Shengjergji ka një reliev malor ku kuota më e ulët është shtrati i lumit Erzen dhe kuota më e lartë është Mali me Gropa". 
Mendohet që krahina në shekujt XII-XIV të jetë quajtur “Tomadhe” ose “Tame-Dea”- “Hyjneshë e burimit të ujit”. Në historinë e kësaj krahine ka luajtur rol të madh pozita e saj gjeografike, ku rrugëkalimet e rëndësishme, si hyrje-dalje, janë shfrytëzuar edhe nga pushtuesit gjatë shekujve.
Skënderbeu e ka pasur zonë të mbrojtjes dhe të veprimeve të tij luftarake, ai ka lëvizur shpesh atyre anëve, sidomos gjatë vitit 1443, në mbështetje të Vladan Arianitit, me motrën e të cilit, Donikën, ishte martuar. 
Më 1572 kjo zonë ishte qendra e kryengritjes kundër Krujës që mbahej nga otomanët. Pas viteve 1600, është quajtur “Shëngjergj” dhe ky emër u bë zyrtar pas vitit 1900, si shekull pa perandorinë Osmane, në luftë për 
Gjatë Luftës II Botërore në nëntor 1943 në Shëngjergj qëndroi Shtabi i Përgjithshëm i Ushtrisë Nacionalçlirimtare dhe u formua Brigada II partizane. Gjithashtu gjatë kësaj  periudhe kanë funksionuar në këtë zonë 4 spitale për të plagosurit e luftës, kurse fusha e Bizës u përdor si bazë parashutimi nga aleatët për furnizime.

Traditë

Çdokush që viziton këtë zonë, përveç kënaqësisë që ofrojnë bukuritë natyrore dhe vlerat historike e kulturore, mund të shijojë edhe kuzhinën e larmishme që kjo zonë e Shqipërisë së Mesme ofron.
Tryezat e Shëngjergjit njihen për shijen e tyre disa specialitete autentike të zonës siç janë djathi i dhisë me vaj ulliri, gjiza me vaj ulliri e vezë, çaji i malit me mjaltë, fërgesa e buka me misër të bardhë, pilafi me grurë të thërrmuar e buka e zezë me grurë të vendit, mishi i pjekur i kecit (që rritet në Fag), etj.
Veshjet popullore janë nga më interesantet dhe të vjetrat në Shqipërinë e Mesme. Krahina e Shëngjergjit është mjaft e përmendur edhe në punime artizanale e sidomos në punimin e qilimave në vegël. Ruajtja e traditës së thurjes së qilimave është karakteristikë e zonës.